από το blog: ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ
Η οθωμανική αυτοκρατορία είναι
ένα θεοκρατικό κράτος. Πολιτική καί θρησκευτική εξουσία ταυτίζονται στό
πρόσωπο τού σουλτάνου. Ο σουλτάνος έχει καί τό χαλιφάτο.Οι μουσουλμάνοι
είναι οι εκλεκτοί. Κάπως ανεκτοί γίνονται οι λαοι της βίβλου
(χριστιανοί καί εβραίοι), αλλά όντας σαφώς υποδεέστεροι: Δέν μπορούν να
καβαλούν άλογο, δέν μπορούν να κτίζουν νέους ναούς, οφείλουν να
υποκλίνονται όταν περναει μουσουλμάνος, δέν μπορούν να εμφανιστούν ως
μάρτυρες στο δικαστήριο κατά μουσουλμάνου, τά σπίτια τους δέν πρεπει να
είναι καλύτερα από τών μουσουλμάνων, δέν μπορούν να κτυπούν καμπάνες,
οφείλουν να φορούν συγκεκριμένου χρώματος ενδύματα (μαύρα οι Ελληνες,
κίτρινα οι Αρμένιοι καί τιρκουάζ οι Εβραίοι).Η διοικηση τού κράτους
βασίζεται στό σύστημα τών μιλέτ (θρησκευτικών Εθνών): Οι Ρωμαίοι
(Ελληνες) έχουν επικεφαλής τόν Πατριάρχη. Αυτός αποτελεί επίσημο
αυτοκρατορικό θεσμό. Εχει κάποιες δικαιοδοσίες επί των Χριστιανών, είναι
υπόλογος στήν πύλη γιά την πειθάρχηση τών Χριστιανών καί γιά την
απόδοση τών φόρων τους.Οι χριστιανοί συντηρούσαν με την εργασία τους καί
τούς φόρους τους την κρατική γραφειοκρατία. Στρατεύονταν μόνο οι
μουσουλμάνοι καί οι εκμουσουλμανισμένοι χριστιανοί.
1857:
Μετά τόν Ρωσσοτουρκικό πόλεμο, ο
Σουλτάνος αναγκάζεται νά παραχωρήσει ισοπολιτεία σέ όλους τούς υπηκόους
τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Αυτό, σέ γενικές γραμμές μένει στά χαρτιά ,
αλλά κάτι καλό γίνεται στίς πόλεις. Στήν Τραπεζούντα ανθούν κάθε είδους
Ελληνικοί σύλλογοι (μουσικοί, φιλανθρωπικοί, αθλητικοί) καί εφημερίδες
καί περιοδικά. Ολα διαπνέονται από τό όραμα τής μεγάλης ιδέας. Στό
φροντιστήριο της Τραπεζούντας βγαίνουν δάσκαλοι πού γίνονται
μεταλαμπαδευτές τού πνεύματος τού 1821.Καί στό πιό μικρό χωριό
δημιουργούνται ναοί καί σχολεία (μέ ευθύνες τών μητροπόλεων).
1908
Γίνεται η επανάσταση τών
Νεοτούρκων. Η αγωνία τους ήταν πώς θά σώσουν τό Οθωμανικό κράτος πού
φιλορροούσε. Κατήγγειλαν τό διεφθαρμένο καθεστώς τού σουλτάνου, καί στην
αρχή υπόσχονταν εφαρμογή της ισοπολιτείας,σάν έναν τρόπο πού θα
δημιουργούσε σέ όλους τούς υπηκόους συνείδηση ισότιμων Οθωμανών πολιτών.
1912-1913 Βαλκανικοί πόλεμοι.
Οι υπόδουλοι χριστιανοί
αποσπούν τά Ευρωπαϊκά εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σχηματίζοντας
Εθνικά κράτη. Τότε, μεταξύ των Νεοτούρκων αποκρυσταλλώνεται η άποψη, ότι
τό κράτος μπορεί να περισωθεί μόνον εάν εξοντωθούν ή εξωβελιστούν οι
Χριστιανοί Ελληνες, Αρμένιοι καί Ασσύριοι, καί αν μετατραπεί σέ
Τουρκικό-μουσουλμανικό Εθνος-κράτος. Οι νεότουρκοι κυρήσσουν οικονομικό
αποκλεισμό κατά τώ Χριστιανών καί απομακρύνουν βίαια από τίς εστίες τους
ανατολικοθρακιώτες καί Σμυρναίους Ελληνες.
1914-1918.
Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι
Οθωμανοί σύμμαχοι τών Γερμανών.Γιά πρώτη φορά έρχονται προσκλήσεις
στράτευσης τών Χριστιανών. Δέν τούς εμπιστεύονται, δέν τού δίνουν όπλα
καί τούς στοιβάζουν στά τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού) Τούς στέλνουν
νηστικούς καί ρακένδυτους να σκάβουν δρόμους σέ παγωνιές καί σέ
κάυσωνες. 9 στούς 10 πεθαίνουν.Οι νέοι Πόντιοι πού δέχονται προσκλήσεις
γιά στράτευση, ξέροντας ότι θά πεθάνουν στά τάγματα εργασίας, φεύγουν
στά βουνά καί σχηματίζουν αντάρτικα σώματα γιά αυτοπροστασία και
προστασία τών οικογενειών τους. Οι άλλοι μισοί φεύγουν στην Ρωσσία γιά
να σωθούν.
1915
Η ειδική επιτροπή τού κόμματος
τών Νεοτούρκων, μεσούντος τού πρώτου παγκοσμίου πολέμου αποφασίζει την
εξόντωση τών Αρμενίων. Τά ποτάμια καί οι Θάλασσες γεμίζουν
κατακρεουργημένα πτώματα Αρμενίων. Παγκόσμια κατακραυγή. Οι Νεότουρκοι
καί οι Γερμανοι σύμβουλοί τους την άλλη φορά είναι πιό προσεκτικοί :
Εφαρμόζουν στούς Ελληνες τού Πόντου τήν επονομασθείσα "γενοκτονία εν
ροή" Μέ τό πρόσχημα της απομάκρυνσης τών Χριστιανών από τά παράλια τής
Μαύρης Θάλασσας γιά στρατιωτικούς λόγους (γιά να μήν συνεργαστούν μέ
τούς Ρώσσους που κετέλαβαν την Τραπεζούντα από τό 1916-1918), οδηγούν
τόν Ποντιακό Ελληνικό πληθυσμό σέ πορείες μεσα στά χιόνια, χωρίς να τούς
αφήσουν να πάρουν τά κατάλληλα ρούχα καί εφόδια μέχρι η πλειοψηφία να
πεθάνει. Ετσι ξεγελούν την παγκόσμια κοινότητα, διότι συγκαλύπτουν τούς
θανάτους ως ακούσια αναπόφευκτα πολεμικά γεγονότα. Οι άτακτοι "τσέτες"
τού Τοπάλ Οσμαν σφάζουν καίνε καί ληστεύουν όσους απομένουν.
1918.
Φεύγουν οι Ρώσσοι από την
Τραπεζούντα μετά την υπερίσχυση της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ξαναγυρνούν στήν Τραπεζούντα
οι ηττημένοι στόν Α παγκόσμιο Τούρκοι.Οι Πόντιοι διανοούμενοι, έμποροι
καί Τραπεζίτες, κι ο απλός λαός δέν είναι διατεθημένοι να υποστούν εκ
νέου σφαγές.Υπό την πνευματική καί πολιτική καθοδήγηση τού μητροπολίτη
Τραπεζούντας Χρύσανθου, μεταβαίνουν στό συνέδριο τών νικητών στό Παρίσι,
καί ζητούν από τόν Βενιζέλο νά προσπαθήσει να κατοχυρώσει Ελληνικό
Ποντιακό Κράτος.Ο Βενιζέλος εκτιμώντας ότι κατι τετοιο δέν μπορεί να
σταθεί, προτείνει νά υπαχθούν οι Ελληνες στό υπο ίδρυση Αρμενικό Κράτος.
Οι Ελληνες τού Πόντου φοβούμενοι
μήν αλλάξουν δυνάστη, ζητούν Ποντιοαρμενικό Κράτος, όπου Ελληνες καί
Αρμένιοι θά είναι ισότιμοι. Ενώ τό δέχονται οι Αρμένιοι στό Εριβάν,
κωλυσιεργει η Αρμενική αντιπροσωπία στό Παρίσι.Τότε οι Πόντιοι
συγκροτούν στό Βατούμ επιτροπή γιά την ίδρυση Ποντιακού κράτους. Ορίζουν
σημαια καί εθνικό ύμνο, καί πιέζουν τόν Βενιζέλο νά στηρίξει τό
αντάρτικο στόν Πόντο.
1919.
Μέ τήν συνθήκη τών Σεβρών, τό
συνέδριο των νικητών αναθέτει στόν Ελληνικό στρατό την προστασία τών
Ελλήνων της περιοχής της Σμύρνης.Στόν Κεμάλ αναθέτουν την αποστολή να
πάει στήν Σαμσούντα τού Πόντου καί να μεριμνήσει γιά την προστασία τού
Ποντιακού πληθυσμου από τούς άτακτους τσέτες.Αντ αυτού ο Κεμάλ
συνενοείται μέ τούς τσέτες καί κυρήσσει τόν Πόλεμο κατά τού Ελληνικού
Εκστρατευικού Σώματος στην Μικρα Ασία.Οι πόντιοι παρακαλούν τόν Βενιζέλο
να ενισχύσει στρατιωτικά τό ποντιακό αντάρτικο προκειμένου να ανοιξουν
δεύτερο μετωπο κατά τού Κεμάλ στόν Πόντο. Δέν εισακούγονται. Ο Βενιζέλος
ητταται στίς εκλογές τού.
1920.
Οι κεμαλικοί μέ τούς τσέτες τού Τοπάλ
Οσμάν εξοντώνουν μαζικά τούς Ποντίους. Τά λεγόμενα δικαστήρια της
Ανεξαρτησίας εξοντώνουν την αφρόκρεμα τών ποντίων κατηγορώντας την για
την ίδρυση τού ποντιακού κράτους, τό οποίο βέβαια έμεινε στα χαρτιά.Τά
υπόλοιπα είναι γνωστά. Η κυβέρνηση Γούναρη αποφασίζει τό ανοιγμα τού
μετώπου σέ βάθος καί πλάτος. Ο Κεμάλ ενισχυόμενος απο τούς Μπολσεβίκους,
νικά τόν Ελληνικό στρατό. Επακολουθεί η Μικρασιατική καταστροφή, καί η
συνθήκη της Λωζάνης με την ανταλλαγή τών πληθυσμών το 1923