Αγωνιστές και Αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας
Αν διαφέρει σε κάτι ο κοινωνικός φιλελευθερισμός είναι ότι προσφέρει αληθινή
Ελπίδα. Εκεί που όλοι οι άλλοι
-- είτε καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες
-- είτε σπέρνουν τον Πανικό και την Απελπισία
Εμείς, φέρνουμε την Ελπίδα.
Είμαστε η Ελπίδα…
Κι αν θέλει ένα κόμμα εξουσίας να κερδίσει το λαό με το μέρος του, είναι
υποχρεωμένο, μέσα σε συνθήκες πολλαπλής κρίσης, να εμπνεύσει την Ελπίδα.
Αλλά η Ελπίδα πρέπει να είναι αληθινή, ρεαλιστική και να πείθει.
Πρέπει, λοιπόν, να πείσουμε τον Ελληνικό λαό για τέσσερα πράγματα:
* Πρώτον, ότι γνωρίζουμε και κατανοούμε πολύ καλά που βρίσκεται η Οικονομία
σήμερα. Ενώ η Κυβέρνηση αποδείχθηκε ότι δεν γνώριζε: Πριν τις εκλογές πίστευε
ότι «υπάρχουν λεφτά» να μοιράσει σε όλους. Και μετά τις εκλογές διακήρυσσε ότι…
όπου να ’ναι βουλιάζουμε, όπως ο «Τιτανικός».
¨Όμως, έκανε λάθος και την πρώτη και τη δεύτερη φορά!
Ούτε λεφτά υπήρχαν, αλλά ούτε κι επιτρέπεται ποτέ να αφήσουμε την Ελλάδα να
βουλιάξει
* Δεύτερον, πρέπει να πείσουμε ότι έχουμε ξεπεράσει τα προβλήματα και τα
σφάλματα του δικού μας παρελθόντος. Γιατί δεν αρκεί να είμαστε καλύτεροι από το
ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε καλύτεροι και από την πρόσφατη
διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
* Τρίτον, να πείσουμε ότι έχουμε Σχέδιο για την κρίση. Διότι όπως αποδείχθηκε
το ΠΑΣΟΚ δεν είχε κανένα απολύτως Σχέδιο – κι αυτό πια το παραδέχονται και
δημοσιογραφικές στήλες φιλικές προς το ΠΑΣΟΚ, χώρια που το ομολογούν και στελέχη
του…
* Τέταρτον να πείσουμε ότι διαθέτουμε και όραμα. Διότι στη μεγάλη κρίση οι
κοινωνίες δεν αναζητούν μόνο σωστή διαχείριση για να γλιτώσουν τα χειρότερα.
Αναζητούν και όραμα για να πιστέψουν. Κι όχι μόνο οι Κοινωνίες, αλλά και οι
Οικονομίες. Διότι για να υπάρξει Επένδυση, Κατανάλωση κι Αποταμίευση πρέπει ο
κόσμος να πιστεύει στο μέλλον του. Να δημιουργηθεί θετική ψυχολογία στις αγορές.
Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πια ούτε όραμα. Το τσάκισαν οι ψεύτικες προεκλογικές του
υποσχέσεις. Και με όσα έκανε ή όσα δεν έκανε τραυμάτισε βαριά και την ψυχολογία
της Αγοράς,
Φίλες και φίλοι,
Για να δώσει, λοιπόν Ελπίδα η Νέα Δημοκρατία, πρέπει να πείσουμε το λαό και
ότι γνωρίζουμε τα αίτια της Κρίσης και ότι ξεπεράσαμε τις παλιές μας αμαρτίες
και ότι έχουμε πλήρες Σχέδιο για να ξεπεράσουμε την Κρίση και ότι διαθέτουμε
Όραμα και για μετά την Κρίση
Εμείς μπορούμε να πείσουμε και για τα τέσσερα. Γιατί τα έχουμε.
Το ΠΑΣΟΚ απογοήτευσε και στα τέσσερα. Γιατί δεν τα διαθέτει.
* Εμείς, λοιπόν, πρώτον, ξέρουμε που βρισκόμαστε.
Τον Οκτώβριο η προηγούμενη κυβέρνηση παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ ένα διογκωμένο
έλλειμμα. Τη διόγκωση αυτή την είχε προκαλέσει η διεθνής κρίση και παρόμοια
υπήρχε σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Και στον υπόλοιπο κόσμο.
Μπορεί να υπήρξαν λάθη και παραλείψεις της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά το
ελληνικό έλλειμμα, ως εκείνη, τη στιγμή δεν ήταν διαφορετικό από το διογκωμένο
έλλειμμα πολλών άλλων χωρών. Ενώ είχαν ληφθεί έγκαιρα και «διορθωτικά μέτρα» που
αναμένονταν να το περιορίσουν…
Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ματαίωσε τα μέτρα αυτά, ανέστειλε εισπράξεις,
φόρτωσε πρόσθετες δαπάνες που δεν είχαν προϋπολογιστεί και παρέλυσε το δημόσιο
για μήνες. Έτσι διόγκωσε το έλλειμμα. Και το έφτασε από το 8,5% περίπου στο
12,7%!
Οι διεθνείς αγορές δεν πανικοβλήθηκαν στην αρχή. Η κατάσταση θεωρούνταν ακόμα
«αντιμετωπίσιμη». Γι’ αυτό και τα spreads ήταν μόλις 130 μονάδες στις αρχές
Οκτωβρίου, και έφτασαν στις 170 μονάδες μόλις ανακοινώθηκε το διψήφιο έλλειμμα
στα μέσα Νοεμβρίου.
Περίμεναν όλοι τότε ότι η νέα Κυβέρνηση θα έπαιρνε κάποια έκτακτα μέτρα και
θα διόρθωνε το έλλειμμα. Όπως έκανε η Ιρλανδία, που είχε έλλειμμα αντίστοιχο με
το δικό μας. Κι όπως έκανε η Ιταλία, που είχε τότε χρέος μεγαλύτερο από το δικό
μας…
Αλλά τέτοια μέτρα δεν πήρε έγκαιρα η νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Κι ύστερα
δέχθηκε τις επιθέσεις των κερδοσκόπων στις διεθνείς αγορές. Και τα spreads
σκαρφάλωσαν στις 200 μονάδες κι ύστερα ξεπέρασαν τις 300 μονάδες και τώρα τις
400 μονάδες!
Κι ύστερα η Ελλάδα άρχισε να δανείζεται σε επιτόκια που επιβαρύνουν πληρωμές
και διογκώνουν τα ελλείμματα των επομένων ετών.
Και σα να μην έφτανε αυτό, η νέα Κυβέρνηση άρχισε να μιλάει για «Τιτανικό»,
για απώλεια εθνικής κυριαρχίας και για προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Και μετά να βγαίνει να δανείζεται με πολύ ψηλά επιτόκια…
Αλλα κανείς δεν δανείζει φτηνά μια χώρα που η Κυβέρνησή της από μόνη της
ομολογεί και διακηρύσσει ότι «βουλιάζει».
Με δύο λόγια η νέα Κυβέρνηση παρέλαβε μια συνηθισμένη - και κοινή για όλα
σχεδόν τα ευρωπαϊκά κράτη - κρίση ελλείμματος.
Και τη μετέτρεψε μέσα σε ελάχιστους μήνες σε μια μοναδική για τα ευρωπαϊκά
δεδομένα κρίση δανεισμού.
Παρέλαβε ένα πρόβλημα κοινό για όλα τα κράτη της ευρωζώνης. Και μετέτρεψε την
Ελλάδα σε αδύνατο «κρίκο της ευρωζώνης». Προκαλώντας τις επιθέσεις των
κερδοσκόπων.
Φίλες και φίλοι,
Να είμαστε ξεκάθαροι:
-- Κρίση ελλείμματος υπήρχε επί Νέας Δημοκρατίας. Όμως κρίση δανεισμού
δημιουργήθηκε επί ΠΑΣΟΚ.
Το 2009 οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας δανείστηκαν με μέσο επιτόκιο
4,2%. Και μέσα στο 2010, μέχρι στιγμής οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δανείζονται
κοντά στο 6%.
-- Υψηλά spreads δεν υπήρξαν επί Νέας Δημοκρατίας. Επί ΠΑΣΟΚ τα spreads
σκαρφαλώνουν συνεχώς, μήνες τώρα, κι αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα!
-- Πιέσεις από κερδοσκόπους δεν υπέστη η Ελλάδα επί Νέας Δημοκρατίας.
-- «Βαθιά λαρύγγια» μέσα στην Κυβέρνηση, που με τις δηλώσεις τους σε ξένα
Μέσα υπονομεύουν την ελληνική αξιοπιστία, δεν υπήρξαν επί Νέας Δημοκρατίας.
Όλα αυτά είναι ολέθρια «επιτεύγματα» του ΠΑΣΟΚ.
* Δεύτερον ξέρουμε και ποιες ευθύνες έχει η δική μας διακυβέρνηση:
Κληρονόμησε ένα σύστημα όπου η σημερινή γενιά καταναλώνει σε βάρος των
μελλοντικών γενεών. Κι όπου δεν υπήρξε σοβαρή επένδυση, υπήρξε συνεχής απώλεια
ανταγωνιστικότητας.
Το σύστημα αυτό η Νέα Δημοκρατία δεν το δημιούργησε. Το βρήκε!
Το είχε δημιουργήσει το ΠΑΣΟΚ ήδη από τη δεκαετία του ’80 όταν
υπέρ-τριπλασίασε το δημόσιο χρέος μέσα σε εννέα χρόνια.
Το ΠΑΣΟΚ βρήκε την Ελλάδα τη λιγότερο χρεωμένη χώρα της Ευρώπης, με χρέος
τότε, το 1981, μόλις 29% του ΑΕΠ!
Και την παρέδωσε το 1989 γύρω στο 110% περίπου.
Το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 κυριολεκτικά καταχρέωσε τη χώρα…
Κι έχει το θράσος σήμερα να επιρρίπτει τις ευθύνες του υπερδανεισμού σε
άλλους…
Κι ύστερα, όλες οι κυβερνήσεις που μεσολάβησαν δεν κατόρθωσαν να το μειώσουν
ουσιαστικά. Το 2000 στο αποκορύφωμα της δήθεν «εκσυγχρονιστικής» διακυβέρνησης
Σημίτη – και δίχως να υπάρχει διεθνής κρίση τότε – το ελληνικό χρέος
εξακολουθούσε να βρίσκεται στο 110%.
Εκεί περίπου το παρέλαβε ως ποσοστό η ΝΔ το 2004, το έριξε λίγο, αλλά όταν
ήλθε η διεθνής κρίση της ξέφυγε πάλι, όπως συνέβη σε όλες τις χώρες. Και το
παρέδωσε κι αυτή γύρω στο 110%. Αλλά στα μέσα μιας διεθνούς κρίσης…
Κι αφού τα λέμε όλα, να πούμε και τα δικά μας:
Μπορεί να συνέβαλε και η διεθνής κρίση, αλλά η Νέα Δημοκρατία είχε υποσχεθεί
να αλλάξει το σύστημα που κληρονόμησε και δεν το έκανε.
Είχε υποσχεθεί να «επανιδρύσει» το κράτος και δεν το έκανε. Αυτά τα σφάλματα
τα αναγνωρίσαμε ήδη.
Δεν μασάμε τα λόγια μας: Υπήρξαν στιγμές και περιπτώσεις που προτίμησε η
διακυβέρνηση της περασμένης πενταετίας απλώς να διαχειριστεί εκείνο που
εκλέχθηκε με την υπόσχεση να αλλάξει! Και το πλήρωσε το σφάλμα αυτό.
Αλλά το σύστημα του υπερδανεισμού δεν το δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία.
Το βρήκε.
Δεν το άλλαξε. Πράγματι…
Αλλά γι’ αυτό οφείλουμε να απολογηθούμε στα μέλη μας, στους ψηφοφόρους μας,
και πρώτα, βέβαια, στην Ελληνική κοινωνία…
Αλλά σίγουρα δεν θα δώσουμε λόγο σε εκείνους που το δημιούργησαν και το
υπερασπίστηκαν ως το τέλος.
Σε εκείνους που αντιστάθηκαν σε κάθε προσπάθεια μεταρρυθμιστικών τομών κατά
τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Σε εκείνους που πολέμησαν όλες τις προσπάθειες της τότε κυβέρνησης να αλλάξει
τα πράγματα.
Φίλες και φίλοι,
Η νέα Νέα Δημοκρατία που οικοδομούμε σήμερα «μηδενίζει το κοντέρ», και
οικοδομεί ξανά την αξιοπιστία της:
* Πρώτον, διότι εξέλεξε νέο αρχηγό με μια πρωτοφανή κινηματική διαδικασία
στην οποία εγγράφηκαν 800 χιλιάδες μέλη. Είναι το κόμμα εξουσίας που υπέστη
βαριά εκλογική ήττα και κατάφερε μέσα σε δύο μήνες να αντιστρέψει τη φορά των
πραγμάτων και να έχει περισσότερα μέλη απ’ οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Περισσότερα
απ’ ότι είχε οποιοδήποτε άλλο ελληνικό κόμμα ποτέ!
* Δεύτερον, διότι ασκεί αντιπολίτευση ευθύνης αλλά και αποφασιστικότητας. Δεν
«έπαιξε» με την Ελληνική Οικονομία και το δημόσιο συμφέρον. Το στήριξε παντού
και με πολλούς τρόπους.
Αλλά δεν δίστασε και να συγκρουστεί με την κυβέρνηση. Η οποία, έτσι κι αλλιώς
δείχνει ότι δεν έχει το παραμικρό Σχέδιο για την Ελλάδα. Αυτοσχεδιάζει συνεχώς.
Κι αυτοί οι ερασιτεχνικοί αυτοσχεδιασμοί είναι ό,τι χειρότερο σε συνθήκες
γενικευμένης κρίσης.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μοιάζει να έχει σχέδιο μόνο για ένα πράγμα: για να
πλήξει την Νέα Δημοκρατία.
Το θέλει – να μας πλήξει – αλλά δεν το μπορεί. Γιατί η σημερινή Νέα
Δημοκρατία αναγνώρισε όλες τις «αμαρτίες» της, αλλά - το είπα και το ξαναλέω -
ξεφορτώνεται και όλα τα «βαρίδια» του παρελθόντος.
Και αυτό δεν είναι επιλογή δική μου μόνο. Είναι επιταγή 800 χιλιάδων νέων
μελών και πολύ περισσότερων ψηφοφόρων μας. Που συσπειρώθηκαν γύρω μας, όχι απλώς
γιατί πιστεύουν σε μας. Αλλά γιατί απαιτούν να αλλάξουμε. Κι αυτό κάνουμε. Κι
έτσι χτίζουμε την αξιοπιστία μας.
Το δείξαμε, όταν βάλαμε πλάτη στις προσπάθειες να στηριχθεί η Ελλάδα από την
Ευρώπη.
Αλλά το δείξαμε κι όταν πατήσαμε πόδι, για να μην καταφύγουμε στο Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο. Γιατί αυτό θα φέρει νέα μέτρα, που δεν τα αντέχει ούτε η
Κοινωνία μας ούτε η Οικονομία μας.
Εμείς σε ό,τι βοηθά να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο βοηθάμε, με τρόπο που
δεν έκανε ποτέ το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά σε ό,τι αφορά τις λανθασμένες επιλογές του ΠΑΣΟΚ, είμαστε απέναντι.
Γιατί η κυβέρνηση δεν εξυγιαίνει την Οικονομία, τη βουλιάζει. Δεν μειώνει τα
ελλείμματα αποτελεσματικά, προκαλεί ύφεση και αυξάνει το κόστος του χρέους.
Κι αυτή είναι η κριτική μας προς την κυβέρνηση: Ότι πήρε τα λάθος μέτρα, τη
λάθος στιγμή, αφού προκάλεσε, στο μεταξύ, κρίση δημόσιου δανεισμού. Με
αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος των θυσιών που επιβάλλει στον ελληνικό λαό, να
πηγαίνουν στράφι. Αφού απορροφώνται από τη μεγαλύτερη ύφεση που προκαλούν και
από τους αυξημένους τόκους του ακριβότερου πλέον δανεισμού μας.
Αυστηρότερη γίνεται ακόμα η κριτική μας στην κυβέρνηση γιατί με την
ασυναρτησία της, προκαλεί μεγαλύτερη ύφεση, που θα οδηγήσει σε περισσότερη
ανεργία, περισσότερα λουκέτα, λιγότερα φορολογικά έσοδα. Και θα καταστήσει
αναπόφευκτα ακόμα περισσότερα σκληρά μέτρα. Που δεν τα αντέχει ο τόπος.
Η κυβέρνηση μας βάζει σε ένα «φαύλο κύκλο», ύφεσης, μεγαλύτερων ελλειμμάτων,
ακόμα σκληρότερων μέτρων, ακόμα μεγαλύτερης ύφεσης, ακόμα μεγαλύτερων
ελλειμμάτων, ακόμα σκληρότερων μέτρων.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορεί, λοιπόν, να μας πλήξει. Γιατί γνωρίζει ότι
έχουμε δίκιο, γιατί τα ίδια ακριβώς της λένε και όλοι οι ξένοι - και οι αγορές -
και γιατί τα όσα προβλέψαμε επιβεβαιώνονται καθημερινά.
* Τρίτον, μπορεί η κυβέρνηση να μην έχει κανένα απολύτως Σχέδιο για την
Οικονομία, αλλά εμείς έχουμε! Κι αυτό, επίσης έχει αρχίσει να φαίνεται…
-- Πρώτον ζητήσαμε μέτρα περιστολής του ελλείμματος έγκαιρα. Η κυβέρνηση
άρχισε να παίρνει ανεπαρκή μέτρα πολύ αργότερα, με την εφαρμογή τους να
καθυστερεί ακόμα περισσότερο.
-- Δεύτερον υποδείξαμε - επίσης έγκαιρα - ποιά μέτρα να πάρει και ποια να μην
πάρει. Η κυβέρνηση άργησε να πάρει τα μέτρα που της υποδείξαμε και έσπευσε να
πάρει, μαζί, και τα μέτρα που της είπαμε να αποφύγει! Όπως το φόρο στα Καύσιμα…
-- Τρίτον, επιμείναμε από την αρχή, ότι έπρεπε ταυτόχρονα η Κυβέρνηση να
πάρει και «αντισταθμιστικά» μέτρα τόνωσης της αγοράς. Για να αντέξει η Οικονομία
την περιοριστική πολιτική. Όταν μαζεύεις φόρους, πρέπει να βρεις κάτι να
φορολογήσεις. Αν δεν τονώσεις την αγορά και πέσουν οι τζίροι, τα εισοδήματα και
τα κέρδη, τότε θα πέσουν και τα φορολογικά έσοδα, αντί να αυξηθούν.
Τα μέτρα τόνωσης της αγοράς – τα μέτρα ανάσες-όπως τα αποκαλέσαμε – δεν είναι
μέτρα ανάπτυξης. Δεν μιλάμε για ανάπτυξη, όταν η Οικονομία βυθίζεται σε ύφεση.
Είναι , όμως, μέτρα που συγκρατούν και ανακόπτουν την ύφεση, για να αντέξει η
Οικονομία.
-- Τέταρτον, σε ό,τι αφορά το φορολογικό, εισηγηθήκαμε πρώτοι χτύπημα της
φοροδιαφυγής μέσα από λογικά τεκμήρια. Που πιάνουν όσους σκανδαλωδώς διαφεύγουν
χωρίς να εξουθενώνουν τους πάντες.
Ακόμα προτείναμε αλλαγή του φορολογικού συστήματος με τη διπλή επιλογή για
τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιχειρηματίες. Ώστε το κράτος να ορίζει
για τον καθένα ένα τεκμαρτό εισόδημα και να τον φορολογεί επ’ αυτού. Κι αν ο
ίδιος δεν το δέχεται, να μπαίνει η Εφορία και να τα ψάχνει όλα, για να τον
φορολογήσει πάνω στο λογιστικό του εισόδημα.
Η κυβέρνηση, αντίθετα, επέλεξε ένα νέο φορολογικό σύστημα που δεν αποθαρρύνει
τη φοροδιαφυγή, κάνει τη φορολόγηση πιο σύνθετη, πολλαπλασιάζει τα «παράθυρα»,
δεν περιορίζει τα περιθώρια συναλλαγής του φορολογούμενου με την εφορία, ενώ
εξουθενώνει τους πάντες για να συλλάβει ελάχιστους. Και με αμφίβολα
αποτελέσματα.
Το φορολογικό νομοσχέδιο πνίγει την Οικονομία, τη μεσαία τάξη, αλλά και την
κοινή λογική.
-- Πέμπτον, πέρα από όλα αυτά, έχω τονίσει επανειλημμένα, ότι η Ελλάδα είναι
η πιο πλούσια υπερχρεωμένη χώρα. Μόνο η ακίνητη περιουσία, που βρίσκεται άμεσα
στη διαχείριση της Κτηματικής Εταιρίας Δημοσίου, της ΚΕΔ, υπολογίζεται περίπου
στα 272 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν σε αυτά προστεθεί και η αξία ακινήτων, εκτός
ΚΕΔ, η αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου ξεπερνά τα 300
δισεκατομμύρια ευρώ. Ποσό που ξεπερνά το 125% του Ελληνικού ΑΕΠ το 2009 κι
αγγίζει το επίπεδο του σημερινού μας χρέους.
Προσοχή στο σημείο αυτό: Δεν ζητά κανείς να εκποιήσουμε τη δημόσια περιουσία.
Και γνωρίζουμε καλά ότι η δημόσια περιουσία δεν μπορεί να μας λύσει το πρόβλημα
άμεσα και βραχυπρόθεσμα. Αλλά δεν μπορεί η χώρα να βουλιάζει κι εμείς να
αρνιόμαστε ακόμα και να αξιοποιήσουμε με τους πιο ήπιους τρόπους, με ορίζοντα
μεσοπρόθεσμο, ένα τέτοιο τεράστιο πλούτο.
Δεν πρέπει να πουλήσουμε «ασημικά». Μιλάμε, όμως, για την αξιοποίηση της
περιουσίας μας. Και «αξιοποιώ» σημαίνει – δίνω αξία, δηλαδή - μετατρέπω ένα
περιουσιακό στοιχείο που δεν έχει σήμερα καμία ουσιαστικά απόδοση, σε κεφάλαιο
που μου αποφέρει έσοδα.
Αυτό μπορεί να γίνει – μεσοπρόθεσμα πάντα.
Με πολλούς τρόπους μάλιστα. Φτάνει να λυθούν νομικά και θεσμικά προβλήματα,
τα οποία απλώς απαιτούν νομοθετικές παρεμβάσεις και ενοποίηση κατακερματισμών
φορέων.
Προφανώς, όλα αυτά πρέπει να ταιριάξουν με τη συνολική στρατηγική ανάπτυξης -
τουριστικής και όχι μόνο - και τη χωροταξική τακτοποίηση του χάους που επικρατεί
τόσο στις πόλεις όσο και στην Ελληνική περιφέρεια...
Μιλάμε για μέτρα που για να αποδώσουν μεσοπρόθεσμα πρέπει να ξεκινήσουν από
τώρα.
Εν πάση περιπτώσει, δεν επιτρέπεται σε τέτοιες δύσκολες ώρες να κρατάμε «στον
πάγο» ένα τόσο μεγάλο κομμάτι του Εθνικού μας ενεργητικού.
Το πώς θα αξιοποιήσουμε την περιουσία του Δημοσίου δεν έχει τόσο σχέση με το
αν θα μπούμε στο μηχανισμό στήριξης, που προβλέπεται για τουλάχιστον τρία
χρόνια.
Έχει σχέση κυρίως με το πώς – αν ποτέ μπούμε – θα βγούμε μια ώρα αρχύτερα…
Και με το πώς δεν θα ξαναφτάσουμε σε τέτοια θέση…
Φίλες και φίλοι,
* Κι αυτό είναι το Τέταρτο σημείο: πρέπει να βλέπουμε και πέρα από την Κρίση.
Από την οποία αργά ή γρήγορα θα βγούμε. Με μικρότερα ή μεγαλύτερα τραύματα.
Πρέπει από τώρα να θέσουμε τις βάσεις μιας μακροχρόνιας διατηρήσιμης
ανάπτυξης. Που θα αποκαθιστά τις Ισορροπίες με το Περιβάλλον και την Κοινωνία.
Και κυρίως – θα αποκαθιστά την Ανταγωνιστικότητα.
Γιατί βιώσιμη Ανάπτυξη χωρίς Ανταγωνιστικότητα δεν υπάρχει.
Να εξηγήσουμε, ότι Ανταγωνιστικότητα δεν είναι ένας τεχνικός όρος.
Είναι ένας συνολικός δείκτης που μετρά αν μια Οικονομία και μια Κοινωνία
μπορούν να εκμεταλλεύονται τα πλεονεκτήματά τους και να παράγουν πλούτο. Αν
μπορούν να κάνουν τις κατάλληλες συνεργασίες, να κερδίζουν έδαφος έναντι των
ανταγωνιστών ή των αντιπάλων τους, να εκμεταλλεύονται τα σφάλματα των άλλων, να
βρίσκονται ένα βήμα μπροστά απ’ όλους. Να παράγουν και να διαχέουν ευημερία,
χωρίς να υποθηκεύουν την ευημερία των επόμενων γενεών. Να αναπτύσσονται…
Να μετατρέπουν τα πλεονεκτήματά τους σε πλούτο. Τον πλούτο σε εισόδημα. Το
εισόδημα σε ευημερία. Το εισόδημα και την ευημερία σε Ισχύ. Την ισχύ σε
Ασφάλεια. Τον πλούτο, την ευημερία και την ασφάλεια σε Πολιτισμό!
Αυτό σημαίνει Ανταγωνιστικότητα.
Αν βούλιαξε το μοντέλο ανάπτυξης που είχαμε υιοθετήσει ως τώρα, βούλιαξε γι’
αυτό: Γιατί αγνόησε και τελικά απαξίωσε την Ανταγωνιστικότητα. Γιατί αναδιένειμε
δανεικά και παρήγε υπερκατανάλωση από υπερδανεισμό. Έχασε τα ανταγωνιστικά
πλεονεκτήματα της χώρας. Απαξίωσε ένα προς ένα όλους τους παραγωγικούς της
κλάδους: και την Αγροτική παραγωγή, και τη Μεταποίηση και την Βιομηχανία, και
τις μεταξύ τους συνέργειες.
Εκμεταλλεύτηκε υπεραξίες αστικής γης για να φτιάξει τσιμεντουπόλεις.
Καταδαπάνησε κοινοτικά κονδύλια, συνήθως όχι με τον καλύτερο τρόπο. Έδειξε έφεση
σε μηχανισμούς κερδοσκοπίας, όχι σε παραγωγικές επενδύσεις.
Αυτά τέλειωσαν πια.
* Εμείς θα προβάλλουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που θα εκμεταλλεύεται τα
ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και θα αναδεικνύει την Ανταγωνιστικότητά
της.
* Με μικρότερο, αλλά πιο επιτελικό κράτος-ρυθμιστή.
-- Που θα παρεμβαίνει στην Οικονομία για να αποκαθιστά συνθήκες Ανταγωνισμού,
όχι για να εκτοπίζει τους παραγωγούς.
-- Που θα βοηθά τους παραγωγούς να δημιουργήσουν ανάπτυξη. Δεν θα τους
υποκαθιστά ούτε θα τους ξεζουμίζει.
-- Που θα σέβεται τον Πολίτη. Δεν θα τον καταδυναστεύει.
-- Και θα σέβεται τον επιχειρηματία, ενώ σήμερα υποτάσσεται στους μεγάλους
και εξουθενώνει τους μικρούς.
Ένα κράτος και μια Κοινωνία όπου θα απενοχοποιηθεί – επιτέλους, η
επιχειρηματικότητα.
* Και όπου η φορολογία θα μειωθεί δραστικά. Για όλους. Κυρίως, όμως θα
ανακουφίσει τους αδύναμους, θα απελευθερώσει τη μεσαία τάξη και θα ανταμείψει
όσους παίρνουν πραγματικές παραγωγικές πρωτοβουλίες και κάνουν αληθινές
παραγωγικές επενδύσεις.
Η μείωση της φορολογίας δεν είναι ασφαλώς κάτι που μπορούμε να κάνουμε άμεσα,
μέσα στη δίνη της κρίσης.
Όμως βασικό στοιχείο της φιλοσοφίας μας είναι η διεύρυνση της φορολογικής
βάσης. Δηλαδή το κράτος να παίρνει λίγα από πολλούς. Όχι πολλά απ’ όσους δεν
μπορούν να ξεφύγουν.
Γυρίστε και κοιτάξτε γύρω μας, στα γειτονικά κράτη τους φορολογικούς τους
συντελεστές. Και απαντήστε μόνοι σας αν μπορεί η Οικονομία μας να ανταγωνιστεί
χώρες, ακομα και μέσα στα Βαλκάνια, που επιβάλλουν τους μισούς ή το ένα τρίτο
των φόρων που βάζουμε εμείς.
Αν πρέπει να μπει μια λέξη στο λεξιλόγιό μας, αυτή είναι η Ανταγωνιστικότητα.
Αν πρέπει να περιγράψουμε με δύο λέξεις την Οικονομική προσέγγιση της Νέας
Μεταπολίτευσης, αυτές είναι : Ανταγωνιστικότητα παντού!
Τέλος, οφείλουμε να μιλήσουμε και για την κοινωνική συνοχή.
Γιατί όταν αυξάνεται κατακόρυφα η Ανεργία, υπονομεύεται η κοινωνική συνοχή.
Όταν οι νεόπτωχοι κινδυνεύουν να διπλασιαστούν, υπονομεύεται η κοινωνική
συνοχή.
Όταν πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα,
ό,τι κι αν κάνουν, απειλείται η κοινωνική συνοχή.
Όταν χιλιάδες επιχειρήσεις βρίσκονται στο όριο και αρκετές απειλούνται με
λουκέτο, τότε κινδυνεύει, πράγματι, η κοινωνική συνοχή.
Όταν χιλιάδες μετανάστες κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι κι αυτοί, απειλείται
άμεσα η κοινωνική συνοχή.
Κι όταν τέτοιες στιγμές διαλέγει η κυβέρνηση να πολιτογραφήσει, χωρίς
«δικλείδες ασφαλείας», εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, τότε η κοινωνική συνοχή
κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα.
Κι αν είμαστε αντίθετοι με την προσφυγή στο ΔΝΤ, δεν βαραίνουν στην κρίση μας
μόνο οικονομικά μεγέθη - επιτόκια δανεισμού ή όροι δημοσιονομικής προσαρμογής.
Είναι και η πεποίθηση ότι τα μέτρα που θα μας επιβάλλουν προκειμένου να μας
στηρίξουν δεν τα αντέχει ούτε η Κοινωνία μας ούτε η Οικονομία μας.
Και μια Οικονομία, αν γονατίσει, μπορεί να ανορθωθεί.
Αλλά μια Κοινωνία, αν εμφανίσει συμπτώματα διάλυσης, πολύ δυσκολότερα μπορεί
να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Φοβικοί, ασφαλώς, δεν πρέπει να είμαστε απέναντι σε τίποτε.
Ούτε καν απέναντι στο ΔΝΤ.
Μπαμπούλα δεν πρέπει να θεωρούμε κανένα.
Ρεαλιστές οφείλουμε να είμαστε!
Την αλήθεια οφείλουμε να εξηγούμε στον Ελληνικό λαό…
Και η αλήθεια είναι ότι όπου πήγε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο πρώτος και
απαράβατος όρος που επέβαλε παντού ήταν η ισοπέδωση μισθών και συντάξεων.
Αυτή τη συνταγή, της λεγόμενης μείωσης του μισθολογικού κόστους, που φέρνει
φαύλο κύκλο ύφεσης, ανεργίας, ελλειμμάτων, χωρίς προοπτική και χωρίς διέξοδο,
την απορρίπτω! Επειδή ξέρω τι θα σημάνει για τον Ελληνικό λαό…
Γι’ αυτό και η αντίθεσή μας στην προοπτική του ΔΝΤ είναι αδιαπραγμάτευτη
εθνική στάση για τη Νέα Δημοκρατία.
Αγωνιστές και αγωνίστριες της Νέας Δημοκρατίας
Ο Πρωθυπουργός είχε το θράσος χθες να δηλώσει ότι για την προσφυγή της
Ελλάδας στο ΔΝΤ ευθύνονται οι πολιτικές των συντηρητικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα
και οι συντηρητικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, που ενέπλεξαν δήθεν το ΔΝΤ στον
ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης!
Μάλλον δεν μας τα λέει καλά…
Ξεχνά ότι ήταν Σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα που υπέρ-τριπλασίασαν το
δανεισμό της χώρας.
Ξεχνά ότι το λαϊκισμό ήταν το ΠΑΣΟΚ που τον εισήγαγε στη χώρα. Και τον
μετέτρεψε σε αληθινή «επιστήμη», είτε βρισκόταν στην Κυβέρνηση είτε στην
Αντιπολίτευση.
Ξεχνά ότι ο ίδιος έταζε στους πάντες τα πάντα προεκλογικά, μόλις πριν λίγους
μήνες.
Κι ύστερα ήταν ο ίδιος που απευθύνθηκε πρώτος στο ΔΝΤ, για να βάλει ένα
«πιστόλι στο τραπέζι όπως μας είπε.
Και η «μπλόφα» του γύρισε εναντίον της Ελλάδας, όταν αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι
να μας σώσουν μαζί με το ΔΝΤ…
Και το «πιστόλι» εκπυρσοκρότησε στα χέρια του!
Κι αντί να αποκλιμακωθούν τα spreads , ξεπέρασαν τα επίπεδα που είχαν πριν
δημιουργηθεί ο μηχανισμός στήριξης. Και κάνουν νέα ιστορικά υψηλά…
Και ο κ. Παπανδρέου ακόμα δεν έχει καταλάβει τίποτε:
Ότι η δική του κυβέρνηση παραπατάει.
Ότι η δική του κυβέρνηση αποδοκιμάζεται.
Ότι η δική του κυβέρνηση μας έφερε ως εδώ.
Ότι η δική του κυβέρνηση μας σέρνει στην πλήρη παραδοχή αδυναμίας διαχείρισης
του χρέους μας.
Κι όσο αποτυγχάνει η κυβέρνησή του, τόσο εκείνος προσπαθεί να επιρρίψει τις
τεράστιες ευθύνες τους σε άλλους…
Και μέσα στη σύγχυσή του ο κ. Παπανδρέου θυμήθηκε να δώσει και …«ιδεολογική
διάσταση». Και του φταίνε ξαφνικά τα Κεντροδεξιά Κόμματα της Ευρώπης!
Μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται ο κ. Σαρκοζύ που μας στήριξε εξ αρχής. Και ο
κ. Μπαρόζο ασφαλώς. Που μας στήριζε συνεχώς.
Αλλά ο κ. Παπανδρέου, ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τι έκανε,
άραγε, τόσο καιρό;
Τι έκανε η Σοσιαλιστική Διεθνής για τις αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης;
Ούτε ένα ψήφισμα δεν βγάλανε!
Και τελικά ο κ. Παπανδρέου προσφεύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπου
προΐσταται Σοσιαλιστής. Για να μας σώσει μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,
όπου επίσης προΐσταται Σοσιαλιστής.
Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, λοιπόν, μας οδηγεί, δυστυχώς, ο
Νεοφιλελεύθερος Σοσιαλισμός του κ. Παπανδρέου…
Φίλες και φίλοι,
Φέτος το Σεπτέμβριο, συμπληρώνονται 2500 χιλιάδες χρόνια από την Ιστορική
Μάχη του Μαραθώνα.
Μια κορυφαία στιγμή της Παγκόσμιας Ιστορίας. Ίσως η πρώτη κορυφαία στιγμή της
Ευρωπαϊκής Ιστορίας.
Το 490 π.Χ., η Αθήνα δεν ήταν ακόμα θαλάσσια δύναμη, δεν είχε ακόμα
δημιουργήσει τα μνημεία του Κλασικού Πνεύματος, οι μεγάλοι φιλόσοφοι που την
έκαναν παγκόσμια γνωστή αργότερα, δεν είχαν ακόμα γεννηθεί…
Μια πόλη, όμως, Ελεύθερη νίκησε μιαν Αυτοκρατορία Παντοδύναμη!
Οι πολίτες νίκησαν τους υπηκόους.
Η τακτική και το εύψυχο νίκησαν τη μάζα των μεγάλων αριθμών.
Κι από τη Νίκη εκείνη γεννήθηκε ένας διαχρονικός Πολιτισμός, όχι μόνο στην
Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Μια τέτοια επέτειος, δυόμιση χιλιάδων ετών, δεν μπορεί να αμαυρώνεται φέτος,
από το σύγχρονο διασυρμό της Ελλάδας.
Κι η Ελλάδα να επανέρχεται στο προσκήνιο, 2500 χιλιάδες χρόνια αργότερα, όχι
ως το Ελεύθερο φρόνημα που νικάει τις Αυτοκρατορίες, αλλά ως το «σπάταλο
διαφθαρμένο κράτος» που εκλιπαρεί δανεικά για να μη βουλιάξει.
Αυτό εμένα με θίγει. Όπως είμαι βέβαιος ότι θίγει και όλους εσάς. Όπως θίγει
βαθιά κάθε Έλληνα.
Ε λοιπόν, σας το λέω:
Θα ξανά-σταθούμε στα πόδια μας, παρά την κρίση.
Θα ξαναφτιάξουμε την Οικονομία μας με Ανταγωνιστικότητα, Διάχυση Ευκαιριών
και Διάχυση Ευημερίας.
Θα νικήσουμε και πάλι!
Αυτή τη φορά θα νικήσουμε, το Χρέος.
Και τον κακό εαυτό μας - που οδήγησε στο χρέος…
Στους αυτοσχεδιασμούς και τις γκάφες του ΠΑΣΟΚ, εμείς αντιπαραθέτουμε το
Σχέδιό μας.
Στον αθεράπευτο λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ, εμείς αντιπαραθέτουμε την υπευθυνότητά
μας.
Στον πανικό του ΠΑΣΟΚ, εμείς αντιπαραθέτουμε την Εμπιστοσύνη μας στην
αξιοσύνη του Έλληνα και στον Πλούτο της Ελλάδας.
Το ΠΑΣΟΚ ψάχνει να βρει «προστάτες» να στηρίξουν τη χρεοκοπημένη Πολιτική
του. Εμείς δίνουμε Αυτοπεποίθηση και Ελπίδα στους Έλληνες για να σταθούμε στα
πόδια μας.
Η κοινωνία αυτή θα αντέξει. Η χώρα αυτή θα ορθοποδήσει. Η Οικονομία αυτή θα
ανθίσει ξανά.
Μέσα στην Καταχνιά η Νέα Δημοκρατία φέρνει την Ελπίδα. Δεν μεμψιμοιρεί για το
χθες.
Με τα φαντάσματα του χθες σκιαμαχούν άλλοι. Εμείς δημιουργούμε Ελπίδα για το
Αύριο.
Αυτό μας αναδεικνύει όχι μόνο ως δύναμη εξουσίας…
Αλλά και ως στήριγμα όλων των Ελλήνων.
Και ως πρωτεργάτες μιας Νέας μεταπολίτευσης.
Μέσα στον Πανικό, προσφέρουμε Ελπίδα.
Μέσα στην Αβεβαιότητα, προσφέρουμε Σχέδιο διεξόδου
Μέσα στην Απελπισία, προσφέρουμε Όραμα μιας νέας Ελλάδας.
Είμαι υπερήφανος που από δω, από το Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα της
Ελλάδας, από δω από την Πελοπόννησο, το μεγάλο φρούριο της Νέας Δημοκρατίας,
εκπέμπουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας και Πίστης για μια καλύτερη Ελλάδα,
Μια Ελλάδα που δεν λυγίζει, που δεν τρομάζει, που στέκεται όρθια και
προχωράει.
Μια Ελλάδα που αναγνωρίζει στα παιδιά της το δικαίωμα στο όνειρο.
Και μια νέα Νέα Δημοκρατία που θα κάνει το όνειρο αυτό πραγματικότητα.
